Galatasaray taraftarı enteresan bir haleti ruhiye içinde şu aralar. Lig başlıyor ilk maça çıkılıyor heyecan yok. Maç başlıyor takım golü buluyor. Sevinç bir yere kadar. Kahkahalar havada uçuşuyor “Sarp attı lan!” diye. Fena değiliz ama bugün takım sanki kıpırdanıyor diyorsun. Bir duran top ve Aykut’un klasik çizgide kalışı, Ali Turan’ın Sabri’yi aratışı…
2. devre başlıyor kahkahalar yine havada. Ayhan Xavivari oyunu kuracak, üflesen uçacak genç yetenek Emre parlayacak alacağız bu maçı. Kewell biraz yırtınıyor. Arda koşturuyor. Yine cacık yok. Top dönüyor geliyor Servet adamını bırakıp öne çıkıyor. Ve skor 2-1. Sinir var mı? Sıfır. Biliyorsun çünkü olacakları artık dalgaya vuruyorsun.
Sonrası daha da vahim. Doldur boşalt style Batdal sahada. Sakatlıktan yeni çıkmış Baros’a sarılmaca. Yaratıcı adam zaten yok. Topu ileri taşıyabilen tek adam Arda’yı oyundan al Barış girsin. Sinir var mı? Kesinlikle yok. “Barış şimdi bir saçmalar bizi güldürür” diyoruz.
Sonra dakikalar oluyor 88. Bir bakıyoruz Rijkaard da bizden olmuş. Sivas yedek kulübesiyle münakaşa ediyor. E hani total futbol filan öğretecekti? Bu malzemeyle bu kadar. Onu da bozduk anasını satayım…