O Konya maçını hiç unutamam. Askerdeydim. Eğitimden kaçıp kaçıp gazinoda maça bakıyordum. Buzla kaplı o zeminde futbol oynamaya nasıl izin verirler diye kendi kendime söyleniyordum. Tam eğitime geri dönecekken Uğur’un o şanssız pozisyonu yaşandı. Dakikalarca ayrılamadım ekranın başından. Tam beklenen çıkışı yapmışken, her maç üzerine koyarken, Galatasaray’ın sağ beki yıllarca garanti altında demeye başlamışken hiç ama hiç olmadı.
Daha sonraki günlerde sakatlığının detaylarını öğrenince içimiz daha da çok acıdı. Kırılan diz kapağının yeniden kendine gelmesi, gelse bile eskisi kadar üst düzey mücadele etmesi çok zordu. Uzun süre sonra sahalara dönünce de fikrim aynıydı. Eskisi gibi olamayacağını düşünüyordum ama umarım yanılan ben olurum diyordum.
Ancak ne yazık ki yanılmadım. Çok istedim Uğur eskisi gibi olsun, sağ beki hiç bırakmasın, 3 numaralı forma üzerinde eskisin, kaptanlık pazubandını yıllarca taksın. O diz onu hep tedirgin etti. Zaten çok hızlı değildi daha da ağırlaştı. Müdahalelerde zamanla hatası yapınca daha da sert oynar gibi gözükmeye başladı. Kısacası eskisi gibi olamadı işte…
Ve küçük kaptan Uğur Uçar dün 1.3 milyon lira bonservis bedeliyle Ankaragücü’ne transfer olarak Galatasaray’dan ayrıldı. Profesyonel dünyada duygusallığa yer yok işte. Artık Galatasaray düzeyinde oynaması zordu. Keşke oynayabilseydi. Umarım yine eskisi gibi olur da ben yanılırım. Galatasaray da olmasa bile Milli takımda sağ beke iyi bir alternatif olur. Yolun açık olsun Uğur Uçar.
