Blogumuzu takip edenler biliyodur, ben hasta Galatasaraylıyım, ezeli rakibim, ebedi “dostum” abim de hasta Fenerbahçeli. Abim Fenerbahçe sevgisini babamdan almıştır. Yani ailede 2’ye 1 bir durum var. Aslına bakarsanız babam öyle fanatik, her maçı izleyen bir taraftar da değildir. Bir Galatasaray – Fenerbahçe maçlarında aslan kesilir, bir de Avrupa maçlarında televizyonun karşısındaki yerini alır. Yenilince filan pek yorum yapıp sinirlenmez hatta Denizli’de hayatının şokunu yaşayan Fenerliler arasında en az etkilenenlerindendir.
Herneyse, konuya gelelim. Dünkü Bursaspor mağlubiyeti sonrası, bu sabah uyandığımda karşımda sinir küpü bir baba vardı. Ender izlediği Fener maçlarından birinde son 5 dakikada yenilen 2 gole o bile artık dayanamamış. “Ne yaptığını sanıyor bu Aragones? Bunlar nasıl futbolcu? Gürkan kimdir?” şeklinde seri sorularla asabiyet yaptı. Ben de güleceğim Fener’in babamı getirdiği bu hale ancak benim de bir Galatasaraylı olarak pek farkım yok. Uefa’dan 2 gün önce elenmişiz, ligde Fener ile aynı puandayız ve yarınki Eskişehir maçından önce hiç de rahat değilim…